جراحی فیستول مقعد چگونه انجام میشود؟ در اکثر افرادی که به آبسه مقعد مبتلا می شوند بروز فیستول مقعدی نیز امری رایج است. روش درمان فیستول مقعد بدین صورت است که از گسترش بیماری جلوگیری کنیم و به علاوه از آسیب بافت اطراف جلوگیری شود و در عین حال علائم بیماری را کاهش و در نهایت از بین ببریم.
فیستول مقعدی به عنوان تونل هایی کوچک و داخلی در ناحیه مقعد شناخته می شوند که در نواحی پوست نزدیک مقعد به طور واضحی این تونل ها بزرگ و باز می باشند. پس از تحلیه و خشک کردن عفونت این ناحیه همچنان فیستول در جای خود باقی می ماند و علائم به طور کامل از بین نمی رود. بنابراین تخلیه و خشک کردن فیستول راه حل درمان قطعی فیستول مقعد محسوب نمی شود.
در ابتدا باید توجه داشته باشید که این بیماری با بیماری های دیگر تفاوت دارد و نباید آن را با کیست مویی یا هموروئید اشتباه گرفت. درمان فیستول مقعد با درمان بواسیر ، درمان هموروئید و درمان کیست مویی تفاوت دارد. با توجه به نزدیکی فیستول مقعد به عضلات اسفنکتر مقعد، درمان این ناحیه بسیار با دقت و ظرافت انجام می شود تا خطر ابتلا به تخریب روده را کاهش دهد. بهترین رویکرد این است که برای هر بیمار مانند عمل زیبایی سینه که باید با توجه به مشخصات بیمار پروتز سینه منتور مناسب انتخاب شود، به صورت جداگانه روش درمان و جراحی ارزیابی شود. تا با توجه به شرایط هر بیمار بهترین روش درمان و جراحی انتخاب شود.
درمان فیستول مقعد با کمترین تاثیر بر عضلات اسفنکتر موفق و موثر محسوب می شود. میزان موفقیت عمل جراحی فیستول اغلب به محل و پیچیدگی فیستول و قدرت عضلات اسفنکتر بیمار بستگی دارد. همچنین نوع وسیله جراحی و تجربه و تخصص جراح نیز بسیار تعیین کننده است.
در روش فیستولتومی ابتدا جراح ناحیه ای که فیستول شروع شده است را شناسایی می کند. سپس ریشه فیستول را برداشته و محتویات آن را تخلیه می کند. همچنین جدار کیست را از بین می برد تا دیگر اثری از آن باقی نماند.
در فیستول های پیشرفته تر مثل فیستول نعل اسبی که گسترش زیادی در ناحیه پیدا کرده و از دو ناحیه به روی پوست راه پیدا کرده است روش عمل جراحی فیستول کمی متفاوت است. در این روش نیز جدار کیست از بین می رود و ارتباط بین کانال فیستول قطع می شود.
در این موارد ممکن است عمل جراحی فیستول بیش از یک بار انجام شود زیرا ممکن است نیاز باشد حجم وسیعی از عضله برداشته شود. همچنین اگر ریشه فیستول پیدا نشود ممکن است نیاز به عمل جراحی مجدد باشد.
یک جراح ممکن است از هسته خارج شود و سپس یک فلاپ را به دیواره رکتال برساند تا دسترسی داخل فیستول را بیابد و سپس فلاپ را به عقب بچرخاند. این اغلب به منظور کاهش میزان عضله اسفنکتر برش داده می شود. در این نوع روش جراحی گاها اسکار بزرگ و بد شکلی بر روی بدن بیمار باقی می ماند و نسل جدید بیماران دیگر این روش را نمی پسندد.
در یکی از تحقیقاتی که توسط دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز انجام شده است. نتیجه این نوع جراحی به شرح زیر بود.
از مجموع 98 بیمار(96 مرد و 2 زن) مبتلا به عود فیستول آنال، 27 نفر از نوع بالا(high) و 71 نفر از نوع پایین(low) بودند. بعد از عمل 96 بیمار بدون عود و 1 مورد مبتلا به عارضه بی اختیاری دفع گاز دایمی شد. یک نفر مبتلا به دیابت نوع 2 بود که از بیماری خود اطلاع نداشت و دچار عارضه عفونت بعد از عمل شد که تمام زخم دوباره باز شد و بعد از کنترل عفونت مجددا به روش فیستولکتومی باز عمل شد و عود نکرد.
نتیجه گیری: با توجه به عوارض فوق العاده کم و پایین روش فیستولکتومی باز و ترمیم همزمان عضلات اسفنکترآنال، به نظر می رسد که این روش نسبت به سایر روش های جراحی ارجح باشد.
در ادامه اضافه می کنم جراحی انواع فیستول با لیزر بسیار کم عارضه تر از دیگر ابزار جراحی است و می توان گفت جراحی فیستول با لیزر شما را از درد و خونریزی و عوارض احتمالی تیغ جراحی در امان نگه می دارد. همانطور که در ابتدا گفته شد یکی از مهمترین اهدافی که در عمل جراحی فیستول دنبال می شود حفظ ظرافت جراحی است و با لیزر جراحی می توان به این هدف رسید زیرا لیزر سوپرتین یا بسیار نازک است و نه تنها به بافت سالم اطراف فیستول آسیب وارد نمی کند بلکه در هنگام برش محل برش را ترمیم می کند و به همین دلیل بیمار خونریزی و درد عمل جراحی سنتی با تیغ جراحی را تجربه نمی کند.
درباره این سایت